Herkese günaydın. Bu sabah, güzel bir güne uyandım. Önce biraz doğanın sesini dinledim, ardından bir fincan kahve. Elbette güzel bir müzik eşliğinde!

Tahmin ediyorum ki, hepiniz bir telaş içerisinde, haftanın ilk ve yoğun gününü yaşıyor. Kalabalık ve gürültülü bir sabah trafiğinin ardından işlerinizin başına geçtiniz. Kiminiz bilgisayar başında, kiminiz toplantıda, kiminiz bir televizyon programında, kiminiz şantiyede...

Hep bir mücadele, hep bir koşuşturmaca. Nereye kadar? Hızlı yaşıyoruz ve acele. Hızlı olmasına diyecek bir lafım yok ama, bu acele niye? Bütün bu koşuşturma ve kalabalığa rağmen, aslında birey olarak yalnızdır insan. Yalnızlık çaresizlik midir! Yalnızlığın çaresizlik olduğunu bilir herkes. Ayrıca herkes, hayellerinin peşinden koşarken, ayağına takılan engellerin yarattığı hayal kırıklığı ile yine de mücadele eder. Hiçbir zaman mücadeleyi bırakmayın. Ve her zaman küçük hedefleriniz olmalı. Belki nasıl benzetme diyeceksiniz ama, bir Atasözü “Damlaya damlaya göl olur” der. Sizinde küçük hedefleriniz olsun. Çünkü, küçük ve önemsiz gördüğümüz şeyler birikerek büyük şeyleri meydana getirir. Böylece, ulaşmak istediğiniz hedefinize ulaşırsınız. Vazgeçmeyin! Yüreğinizin sesine her zaman kulak verin. Şimdi yine böyle yazarak, çok değerli ve özel birini andım. Bu söz bana bırakılan güzel bir mirastır. “Yüreğinin sesini dinle, o seni doğru yere götürecektir”... Eğer, hala daha okuyorsanız, hepinize iyi haftalar dilerim.. 

Sevgilerimle, 

Atiye xxx

Ada’dan merhabalar..bugün Kıbrıs Adasın da insanın içini titreten hafif bir esinti var! Sanırım, bugün içimden gelen yazma isteği biraz da bu güzel havadandır..

Seviyorum..yaşamayı seviyorum..çalışmayı seviyorum ve de yazmayı çok seviyorum! Uzun zamandır yazıyorum ve artık yazılarımı sizlerle paylaşmak istiyorum. Artık buradayım..sizlerleyim..

Herkesin bir hikayesi vardır elbet..benim hikayem ise; 30 yıllık ömrümde ve devamında, hiç durmadan, sonunu bir türlü bulamadığım bir sohbet. Tam bir müebbet muhabbet hesabı yani. Ve önemli olan da, kendi içimde, derinlerde bir yerlerde gerçeği biliyor olmamdır. Her an kafamda belli belirsiz düşüncelerin ne denli ciddi olabileceğini fark ettim edeli kendi kendimle sohbet etmeye başladım. Hem de olabildiğince sık ve alabildiğine uzun. Samimi ve dürüstçe bir sohbet bu. Ama dedim ya, konular ciddi. Bu beni muhtemelen deli ya da normal olmayan biri yapar..tıpkı diğer herkes, hepimiz gibi. Öyleyse yalnız değilimdir..biraz deli olmak gerekir bazen..biraz da çılgın! “Delilik, akıl sağlığı bozuk bir dünyaya ayak uydurabilmek için yapılmış akılcı bir hamledir” demişti çok sevdiğim bir yazar.. İster deli olun, ister çılgın ama önce kendinizi sevin! Gülümseyin, ne olursa olsun mutlu olmasını bilin. Unutmayın ki, hayatta sadece bir şansınız var. Kendime sürekli şu nu söylüyorum “Ben yaşıyorsam Dünya vardır, ben hayatta değilsem Dünya yoktur”..

Sevgilerimle...

Atiye xx..