Kendi hayatının ustası olabilmek...

10:30 Unknown 1 Comments

Hayat nedir sizce? Ya da yaşamak? Biraz hüzün, biraz acı ile yoğrulup önümüze konulan ve adına “yaşam” deyip, yaşamak zorunda olduğumuz birşey mi?

Peki mutluluk kavramı var mıdır sizce? Varsa da uzun sürer mi? Hayat fettan bir hatun gibidir. Aklın sana yettiği günden sonra, mutluluk avuçlarından kayıp gidecektir..

İki gün önce “Hayat ve yaşamak” üzerine yazmış olduğum yazım, aslında bu haftaki konuma yaptığım bir ön hazırlıktı. O zaman şimdi bu konunun biraz daha derinlerine inmek istiyorum izninizle...

“Hayat, gerçekten çok kısa. Yarın ya da az sonra bizi neyin beklediğini bilemeyiz. Su gibi akıp giden zamana ise diyecek lafım yok!! Anılar, daha dün gibi aklımızda olsa bile, üzerinden uzun bir zaman geçtiğini fark eder, hayıflanırız” demiştim..

“Zaman geçip gidiyor” deriz hep. Düşündüm de, geçen zaman değildir. Bizleriz!! Önemli olan hızla akıp giden bu zamanı yani hayatımızı nasıl yaşadığımızdır. İşte bu noktada ise “sabır” bizlere kapıyı aralıyor..

İnsanoğlunun en büyük zenginliklerinden biri; “sabırla” hayatına devam edebilme, yol alabilme yeteneğidir. Sabırla devam edilen hayat yolunda, akılcı ve soğuk kanlı adımlar varsa bu yolun sonu keyif, mutluluk ve kazanılan başarıya dönüşecektir.

“Álá Portreler” isimli “zaman, sabır, sadakat” başlıklı projeden Yetkin Dikinci’nin söylediklerini aktarmam sanırım tam da yerinde olacaktır..

“Sabıra ihtiyaç var anlamak için, zamana ihtiyaç var yaşamak için..
Yaşayıp gidiyoruz bir tane hayatta, 
Kendim söylemiyorum bunu bir edebiyatçı arkadaşımdan ödünç alıyorum: 
“Bir hırkadır giydiğimiz, başkalarının çıkardığı”
Bizden önce hayatlar vardı bizden sonrada hayatlar olacak
Biz arada bir yerde bir hayat yaşıyoruz.
Sabıra ihtiyaç var anlamak için, zamana ihtiyaç var..
Ama en çokta şunu bilmeye ihtiyaç var;
Bir semt adı değildir usta varamazsınız,
Belki ulaşılacak bir mertebedir, ulaşamazsınız..
Onu anladığınızda belki ustalaşmaya başlarsınız.
İşini en iyi yapan insan demek usta,
Ama ayni zamanda çırağı olmayana usta denir mi? Ustası olmayana çırak denir mi?
Hayatın ta kendisi gibi, gece ve gündüz gibi
Biri varsa diğeri de var, biri yoksa diğerinin adı bile yok.
Usta deyince an çok çırağı hissediyorum, çırak deyince de bir usta arıyorum.
Zamana bakıyorum, kolumdaki saatle, duvardakiyle, masadakiyle
Ya da dönen mevsimlerle, geçen haftalarla, aylarla, yıllarla, doğum günleriyle
Diyorlar ki; Büyüyorsun, yaşlanıyorsun
Yaşlanmak demek aslında, yaş almak biraz daha içini doldurmaktır, biraz daha emmek demek
Usta, işini en iyi yapan insan demek,
O zaman sen de her ne yapıyorsan, 
Yaşıyorsan iyi yaşa, yemek yiyorsan eğer çok güzel yemeye çalış..
Hayat geçiyor ve bize ait bir tane var
Kendi hayatımızın ustası olmak amacımız,
En büyük ihtiyacımız, sadakat..”

(Dilerseniz, “Ala Portreler”in videolarını www.alaportreler.com/videolar adresinden izleyebilirsiniz)

Kendi hayatının ustası olabilmek için, yaşlanmana ya da Afeti Devran olmana gerek yoktur. Kendine olan ustalığın, sadece zamanla ve sabırla olmaz. Kendi hayatına bağlı kalman lazım, kendini sevmen lazım. Bu hayattan giderken, “en iyi böyle yaşayabilirdim” demek lazım. “Ben artık tecrübeliyim, bir daha yapmam” demek değil de, “bir daha ki sefere ne yapacağımı biliyorum” demektir kendi hayatının ustası olmak..

 “Yaşıyorsan iyi yaşa, yemek yiyorsan eğer çok güzel yemeye çalış..”

Bu cümleden anladığım ise şudur;

Belki kalamarın tavası daha güzeldir ama bazen de, ızgarasını yemeği deneyeceksin. Bu hayatta sonunda bir şey olmama ihtimali olsa bile çabalayacaksın. Bir şey olmama ihtimali yüzünden kalamar yemekten vazgeçmeyin..!

Kendi hayatınızın ustası olmanız dileğiyle..

Mutlu hafta sonları..

Sevgilerimle,
Atiye Bıçak